Zapoznawcze warsztaty równościowe

– projekt „Wszyscy różni, wszyscy równi” czas zacząć!

Pierwsze kroki poczynione, projekt „Wszyscy różni, wszyscy równi” ruszył pełną parą. Aktywna grupa „Projekt w Necie” zaprasza do zapoznania się z relacją z cyklu warsztatów równościowych i antydyskryminacyjnych, w których uczestniczyli  wszyscy uczniowie Gimnazjum nr 2 w Olecku.

W dniach 15–22 października odbyły się warsztaty „Wszyscy różni, wszyscy równi” prowadzone przez panią Joannę Piotrowską, przedstawicielkę Fundacji Feminoteka. Uważam, że przebieg dwugodzinnego spotkania był ciekawy, a w efekcie sprowokował nas do myślenia. Na początku dużą frajdę sprawiło nam pisanie na taśmie swoich imion lub pseudonimów, a następnie przyklejanie ich na różnych częściach ciała. To proste doświadczenie, które nie obyło się bez śmiechu, jasno uświadomiło nam, że imię, które nosimy, a szczególnie przezwiska, które większość z nas preferuję, są „znakami” wyróżniającymi nas z tłumu, a więc budującymi naszą osobowość. Przezwiska, które zastępują nam imiona często dobitnie oddają nasze charakterystyczne cechy bądź zainteresowania, określają nas i identyfikują – podkreślają naszą odrębność, co dla każdego jest niezwykle cenne.

Praca podczas warsztatów wymagała od nas wykazania się umiejętnością dyskutowania, nawet z osobami, które mają odmienne poglądy od naszych. Pani prowadząca ciągnęła nas za języki, prowokowała do wypowiadania własnych opinii na tematy, które często budzą kontrowersje i nie przez wszystkich są postrzegane jednoznacznie. Analizowaliśmy nasz stosunek do obcokrajowców, ludzi o innej wierze, ideologii czy odmiennych preferencjach seksualnych. Zastanawialiśmy się nad obrazem mężczyzn i kobiet oraz podziałem zachowań i ról społecznych zarezerwowanych dla jednej i drugiej płci, które niepotrzebnie dzielą świat na damsko-męski. Warsztaty miały ukazać nam jak ważna jest tolerancja. „W pigułce” omówiliśmy wiele kwestii związanych równością. Myślę, że niektórym z nas otworzyły się oczy na zagadnienia, do których wcześniej podchodzili bezrefleksyjnie.

Według mnie tolerancja świadczy o naszym człowieczeństwie. Nie wyobrażam sobie np. szkoły, w której wszyscy, z powodu braku akceptacji dla siebie nawzajem, wytykaliby się palcami.

Szanujmy innych ludzi, tak jak sami chcielibyśmy być szanowani.

Nikola Andrelczyk

Na wstępnych warsztatach równościowych zorganizowanych w naszym gimnazjum mieliśmy okazję zmierzyć się z pojęciem równości i obiektywnie zastanowić się, czy według nas, zgodnie z hasłem projektu, każdy, mimo że różny, jest sobie równy?

Okazuje się, że bycie tolerancyjnym wymaga wiedzy i dojrzałości, a przede wszystkim odrzucenia stereotypów, które często są krzywdzące i niesłuszne. Dlaczego na pytanie pani prowadzącej – z jaką grupą społeczną/narodową nie chciałbyś zamieszkać? – większość z nas z kręgu sympatii wykluczyła Niemców i Rosjan? Mimo że żyjemy w XXI wieku i rzekomo jesteśmy otwarci na wielokulturowość, zaszłości historyczne nękają nawet najmłodsze pokolenia Polaków. Dlaczego? Na to pytanie próbowaliśmy odpowiedzieć, ale przede wszystkim dyskutowaliśmy nad procesem kształtowania się tożsamości każdego z nas i istotą indywidualności i inności w codziennym życiu – kluczy do zrozumienia roli tolerancji. Pielęgnuj swój indywidualizm i szanuj odrębność innych – oto prosta nauka, którą wynieśliśmy z warsztatów, i nad którą część uczestników pochyli się w kolejnych etapach projektu.

Tolerancja to temat nieunikniony, który można „ugryźć” z wielu perspektyw, dlatego oczekujący nas, roczny projekt z pewnością przyczyni się do oswojenia zagadnień związanych z równością.

A zatem: Do zobaczenia w akcji!

Ania Szwędrys

Asia Cybulska

Anita Bagieciel